Aku bosan disini, penat, letih...
Tanpa teman bicara tanpa keluarga yang bisa aku lihat.

Aku rindu aku rindu aku rindu, tau gak?

Aku rindu ayah, aku rindu ibu, ayuk, adik ...aku ingin melihat mereka...
Aku rindu teman teman, aku rindu suasana yang nyaman, berbagi tawa, berbicara sekenanya...

Aku bosan disini, aku capek, aku lelah, aku lelah...

Andai mereka tau, andai mereka merasakan, andai mereka bisa melihat aku.

Aku letih, aku lelah, aku rindu...
Aku rindu rumah, aku rindu tanaman, aku rindu halaman, aku rindu peliharaan...
aku rindu semuanya...

Aku selalu salah mengambil keputusan, aku capek ya Allah, kenapa aku salah terus?
Aku tak pernah berharap jadi orang penting, jadi orang yang sangat dibutuhkan, aku bukan siapa siapa ya Allah, aku cuma menyusahkan, aku cuma merepotkan.
aku sadar diri kok, aku siapa? aku bukan siapa siapa...
aku rindu rumah, aku pusing disini, aku sangat lelah, aku penat ya Allah....

Aku hilang inspirasi berdiri disini, aku tak kuasa, aku lemah.
Aku takut kehilangan segalanya...

Aku ingin cepat-cepat mengasingkan diri, bersembunyi pada rumah!

Post a Comment